İnsan beslenmesinde meyvelerin vitaminler, antioksidan maddeler, doymamış yağ asitleri, enzimler, proteinler bakımından çok büyük önemleri vardır. Ayrıca meyve suyu, konserve, reçel, marmelat, pekmez ve kurutma teknolojilerinin de hammaddesini oluştururlar Bu yüzden dünyada meyve üretimi ve tüketimi giderek büyük boyutlara ulaşmaktadır. Artık dünya insanları ve özellikle ekonomik düzeyleri yüksek olan kuzey yarı küre insanları her meyveyi, organik olarak pazarlarda bulmak istemektedirler.
Türkiye'de organik tarım ilk olarak 1980'li yılların ortalarında Avrupalı alıcılardan gelen talepler doğrultusunda, kuru üzüm ve kuru incir üretimiyle başlamıştır. Ürün çeşitliliği ve üretim miktarı yurt dışından gelen taleplere bağlı olarak 1990 yılından sonra gelişme göstermiştir. Türkiye'de 2007 yılı itibariyle 16.276 adet üretici tarafından, ,174.283 hektar alanda, 201 adet ürün çeşidinde,568.128 ton organik üretim yapılmaktadır (Anonymous, 2005)
Türkiye'nin iklimi ve Toprak yapısı pek çok meyve türünün üretilmesi için uygundur. Son yıllarda ülkemizde yetiştirilen meyvelerin hem kalitesi hem de miktarı artmaktadır. Bir çok meyve türünde ihracat yapılarak ülkemiz döviz kazanmaktadır. Meyve miktar ve kalitesinin artmasında çiftçimizin modern meyve yetiştiriciliği tekniklerini uygulamanın büyük payı vardır. Organik meyve yetiştiriciliği, kurtlu elma yetiştirmek değildir. Tam tersine meyvenin tüm özelliklerinin en iyi şekilde görüldüğü, sağlıklı, kaliteli meyve üretmektir. Bunun için teknik bilgi, doğru zamanda, doğru şekilde, uygulama gerektirmektedir. Organik meyve yetiştiriciliğinde, modern meyve yetiştiriciliği tekniklerinin uygulanması, sırasında, sentetik kimyasal ilaç ve gübre yerine, organik preparatlar kullanılmaktadır. Dolayısıyla, meyvelerde kimyasal kalıntı olmadığı için, tüketiciler tarafından tercih edilmektedir.
Tarım aktivitelerinin AB uyum aşamasında kullanılacak girdilerde (temelde gübre ve ilaç) doğal preperatlara öncelik verilmesiyle, doğa ve çevre dostu bir yetiştiricilik önem kazanacak, sonuçta ihracatımız artacaktır.
Türkiye'de organik tarım ilk olarak 1980'li yılların ortalarında Avrupalı alıcılardan gelen talepler doğrultusunda, kuru üzüm ve kuru incir üretimiyle başlamıştır. Ürün çeşitliliği ve üretim miktarı yurt dışından gelen taleplere bağlı olarak 1990 yılından sonra gelişme göstermiştir. Türkiye'de 2007 yılı itibariyle 16.276 adet üretici tarafından, ,174.283 hektar alanda, 201 adet ürün çeşidinde,568.128 ton organik üretim yapılmaktadır (Anonymous, 2005)
Türkiye'nin iklimi ve Toprak yapısı pek çok meyve türünün üretilmesi için uygundur. Son yıllarda ülkemizde yetiştirilen meyvelerin hem kalitesi hem de miktarı artmaktadır. Bir çok meyve türünde ihracat yapılarak ülkemiz döviz kazanmaktadır. Meyve miktar ve kalitesinin artmasında çiftçimizin modern meyve yetiştiriciliği tekniklerini uygulamanın büyük payı vardır. Organik meyve yetiştiriciliği, kurtlu elma yetiştirmek değildir. Tam tersine meyvenin tüm özelliklerinin en iyi şekilde görüldüğü, sağlıklı, kaliteli meyve üretmektir. Bunun için teknik bilgi, doğru zamanda, doğru şekilde, uygulama gerektirmektedir. Organik meyve yetiştiriciliğinde, modern meyve yetiştiriciliği tekniklerinin uygulanması, sırasında, sentetik kimyasal ilaç ve gübre yerine, organik preparatlar kullanılmaktadır. Dolayısıyla, meyvelerde kimyasal kalıntı olmadığı için, tüketiciler tarafından tercih edilmektedir.
Tarım aktivitelerinin AB uyum aşamasında kullanılacak girdilerde (temelde gübre ve ilaç) doğal preperatlara öncelik verilmesiyle, doğa ve çevre dostu bir yetiştiricilik önem kazanacak, sonuçta ihracatımız artacaktır.