Hayatı, varoluşu, bilinci öğrenmek için okuyorum ve dinliyorum. Ne kadar çok şey bilmediğimi fark etmeyi rahatlatıcı ve ilginç buluyorum. Ancak bir anda çocuklarımdan biri benim için bağırıyor ve her şey kayboluyor. Ta ki saatler veya günler sonra tekrar okumaya gelene kadar. Bunun bir terimi var mı? Aradaki boşluğun nasıl kapatılacağına dair yazılar var mı? Zihnimin “gerçek hayat” ya da gerçek hayat dediğim her ne ise (İşler, çocuklar, evler, gördüğüm şeyler, hissettiğim şeyler vb.) kör olmak yerine, uyanık ve huşu içinde kalmasını isterim.
