Küre enginarı ( Cynara scolymus ), deve dikeni ailesinin bir üyesidir ve yenilebilir bir çiçek tomurcuğu ile diğer sebze yama ürünleriyle karıştırılamaz. Aslen Akdeniz ve Orta Asya bölgelerinden olan bu tür, hem sıcak güneşte hem de çok daha serin koşullarda mutludur.
Enginarlar Avustralya'nın çoğu bölgesinde büyüyebilir; burada daha sıcak iklimlerde çok yıllık veya daha soğuk iklimlerde yıllık olarak büyürler. Ayrıca yüksek nemde pek başarılı olamasalar da kuraklığa oldukça dayanıklıdırlar.
Enginar Neden Yetiştirilir?
Küre enginar, lezzet olarak nitelendirilen birçok yenilebilir parçaya sahiptir. Bununla birlikte, enginar toplamanın, hazırlamanın ve yemenin bu konuda tecrübesi olmayanlar için zorlayıcı olabileceği inkar edilemez. Bitki üzerinde yetiştiğini gördüğünüz örnekler, genellikle kavanozlarda muhafaza edilen, hazırlanmış son ürünlere hiç benzemiyor ve ilk bakışta hasattan tabağa veya kavanoza nasıl geçileceği belli değil. Ama korkmayın, alıştığınızda aslında çok basit.Enginar yetiştiriciliğine adım atmak için hala ikna edilmeye ihtiyacınız varsa, bahçenizde enginarlara yer bulmak için başka zorlayıcı nedenler de vardır.
- Bitkiler egzotik yenilebilir tomurcuklarıyla dikkat çekici bir şekilde süsleniyor.
- Az büyüyen bir sebze tarlasına, hatta bir çiçek sınırına çekici bir yükseklik katıyorlar.
- Hızla büyürler ve son derece üretkendirler, bu da size enginar hazırlama becerilerinizi geliştirmeniz için bolca fırsat verir.
Enginar Tomurcuklarının Yenilebilen Kısımları
Küre enginarlarının Kudüs enginarlarından ( Helianthus tuberosus ) tamamen ayrı ve alakasız bir tür olduğunu belirtmek önemlidir . Tamamen farklı şekillerde ve farklı yenilebilir kısımlarla büyüyen, ortak ismin ötesinde çok az şey paylaşıyorlar.Yer altında yetişen toprak enginar yumrularıyla karşılaştırıldığında, küre enginarda yenen kısım anatomik olarak bir çiçek tomurcuğudur ve kafa karıştırıcı bir şekilde bazen çiçek veya 'kafa' olarak da anılır.
Tomurcuğun yanlarındaki kompakt 'yapraklardan' oluşan pullu tabaka, aslında çiçeğin yaprakları tutan ve koruyan yaprak benzeri taban kısımları için botanik terim olan braktelerden yapılmıştır. Tomurcuğun dibinde etli enginar kalbi bulunur ve diş tellerini çıkardığınızda her biriyle birlikte küçük bir kalp parçası da gelir.
Kalbin üstünde, bitkinin adını aldığı lifli 'boğulma' bulunur. Boğaz, tomurcukları açık bırakırsanız çiçeğin kendine özgü mor çiçek yapraklarına dönüşecek kısmıdır. Genç tomurcuklarda boğulma yumuşak ve yenilebilirdir, ancak tomurcuklar olgunlaşıp açılmaya başladıkça sert, lifli ve yenmesi tatsız hale gelir.
Ve son olarak, kalbin altında, üst kısmı da yenilebilir olan sap bulunur.